Το βαρυ προγραμμα

Τον τελευταιο καιρο αναρωτιεμαι πως θα καταφερω να τα βγαλω περα με την ανερξη της σχλικης χρονιας...Θα ναι μαρτυριο και εφιαλτης...

13 ωρες την εβδομαδα φροντιστηριο για το σχολειο συν αλλες 4 ωρες Γαλλικα μεχρι το Δεκεμβρη επειδη κοπηκα το Μαιου(Β2-Γ***ω τσ Γαλλους μου, ελεος :@)

Πως θα τα βγαζω περα? Και παραλληλα εχουν οι γονεις μου την απαιτηση να μαι και τελεια στο σχολειο...Θα βραχυκυκλωσω στο τελος με τοσες ωρες διαβασμα. Και μεσα σ ολο αυτο που ειναι ο χρονος της προσωπικης μου ζωης...Δεν μπορω να καταλαβω γιατι τοσο βαρυ προγραμμα...Κι η τραγικη ειρωνια ειναι οτι θα τα παω καλα στις πανελληνιες ή λογο αγχους θα κοπω? Ακομα κι αν τα παω τελεια θα βρω δουλεια ετσι που ειναι η χωρα μας ή τσαμπα κοπος?

Αγωνιζομαι για κατι σιγουρο ή για ενα μπορει...

Δεν ειμαστε μηχανες γαμωτο που να μας γεμιζουν γνωσεις, να αποδιδουμε τελεια και να μην φερνουμε αντιρισεις...Ειμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ και ποσο μαλλον ΠΑΙΔΙΑ που εχουμε δικαιωματα και που θελουμε και ζηταμε προσωπικο χρονο κ ελευθερια...

Αλλα ποιος μπορει να μας καταλαβει?

Ο πρωτος χωρισμος....

Χτες ηταν η χειροτερη μερα της ζωης μου...Παραλιγο να χωρισω...Κι ο λογος? Απλα δεν θελαν αλλοι να χω αυτην την σχεση...Αδικο, πολυ αδικο...Ποιος θα σου ορισει ποιον θα αγαπας? Κανεις δεν μπορει να το κανει...και το κακο ειναι οτι αθτη την σχεση δεν την ηθελε η ιδια μου η οικογενεια και τοτε πως τους πας κοντρα...δυσκολο. Εισαι σε διλλημα...να μεινεις μ αυτον που αγαπας αλλα να καταστρεψεις την σχεση σου με τους δικους σου ή να χασεις την αγαπη σου για να ειναι ολα ηρεμα...? Δυσκολη αποφαση...

Χτες το πρωι πηρα την αποφαση να το τελειωσω γιατι δεν αντεχα την κατασταση που επικρατουσε...τα θυσιασα ολα γιατι πανω απο την οικογενεια δεν μπορει να μπει κανεις...Εκλαψα, πονεσα, θυμωσα...δεν μπορουσα να σκεφτω πως θα αντεχα μακρια του...ενιωθα πολλα...στη σκεψη οτι δεν θα ξαναμιλησουμε, δεν θα μου στειλει μηνυμα κ ουτε θα μ αγκαλιασει τρελαινομουν...δεν μπορουσα να το αντιμετωπισω...

Οντως ο πρωτος χωρισμος ειναι ο χειροτερος κι ο πιο επώδυνος...Και το θεμα ειναι ο λογος που χωρισαμε....οχι γιατι το επιλεξαμε αλλα γιατι τ θελαν αλλοι...

Ειχα καταληξει στο συμπερασμα πως ποιος ο λογος να κανεις ονειρα και να παλευεις γ αυτα οταν παντα καποια στιγμη ο αλλος θα στα γκρεμισει και δεν θα σ αφησει να τα ζησεις...

Ο πονος μεγαλος αλλα τελικα πηρα μια αποφαση...Δεν θα το κανω για τα θελω και τα πρεπει των αλλων...θα παλεψω γ αυτην την αγαπη οσο κι αν κρατησει, κι ας ξερω πως δεν θα ναι για πολυ...θα βαλω τα δυνατα μου και κρυφα κατι θα κανω....

Αχχ...:΄(

Γιατι το δημιουργησα?

Γιατι το δημιουργησα?

Ειναι μια πολυ καλη ερωτηση...Καθημερινα διαφοροι νεοι και νεες φτιαχνουν blogs για διαφορους λογους, να πουν τα προβληματα τους, να "θαψουν" καποιον, να κουτσομπολεψουν και γενικα να περασει η ωρα τους...

Εγω ομως γιατι?

Γιατι απλα σε μια απλη εφηβη αντιμετωπιζω καθημερινα διαφορα προβληματα οπως και καθε ατομο στην ηλικια μου...Αυτος ειναι ο βασικος λογος, να μοιραστω οτι μ απασχολει και να μπορεσω να το συζητησω με ατομα με τις ιδιες ανυσηχιες...Να πουμε και να ανταλλαξουμε τις αποψεις μας....

Λοιπον πιστευω πως ειναι καλος λογος, γι αυτο μην αργειτε...

Σας περιμενω!!!