Τον τελευταιο καιρο αναρωτιεμαι πως θα καταφερω να τα βγαλω περα με την ανερξη της σχλικης χρονιας...Θα ναι μαρτυριο και εφιαλτης...
13 ωρες την εβδομαδα φροντιστηριο για το σχολειο συν αλλες 4 ωρες Γαλλικα μεχρι το Δεκεμβρη επειδη κοπηκα το Μαιου(Β2-Γ***ω τσ Γαλλους μου, ελεος :@)
Πως θα τα βγαζω περα? Και παραλληλα εχουν οι γονεις μου την απαιτηση να μαι και τελεια στο σχολειο...Θα βραχυκυκλωσω στο τελος με τοσες ωρες διαβασμα. Και μεσα σ ολο αυτο που ειναι ο χρονος της προσωπικης μου ζωης...Δεν μπορω να καταλαβω γιατι τοσο βαρυ προγραμμα...Κι η τραγικη ειρωνια ειναι οτι θα τα παω καλα στις πανελληνιες ή λογο αγχους θα κοπω? Ακομα κι αν τα παω τελεια θα βρω δουλεια ετσι που ειναι η χωρα μας ή τσαμπα κοπος?
Αγωνιζομαι για κατι σιγουρο ή για ενα μπορει...
Δεν ειμαστε μηχανες γαμωτο που να μας γεμιζουν γνωσεις, να αποδιδουμε τελεια και να μην φερνουμε αντιρισεις...Ειμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ και ποσο μαλλον ΠΑΙΔΙΑ που εχουμε δικαιωματα και που θελουμε και ζηταμε προσωπικο χρονο κ ελευθερια...
Αλλα ποιος μπορει να μας καταλαβει?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου