Ο πρωτος χωρισμος....

Χτες ηταν η χειροτερη μερα της ζωης μου...Παραλιγο να χωρισω...Κι ο λογος? Απλα δεν θελαν αλλοι να χω αυτην την σχεση...Αδικο, πολυ αδικο...Ποιος θα σου ορισει ποιον θα αγαπας? Κανεις δεν μπορει να το κανει...και το κακο ειναι οτι αθτη την σχεση δεν την ηθελε η ιδια μου η οικογενεια και τοτε πως τους πας κοντρα...δυσκολο. Εισαι σε διλλημα...να μεινεις μ αυτον που αγαπας αλλα να καταστρεψεις την σχεση σου με τους δικους σου ή να χασεις την αγαπη σου για να ειναι ολα ηρεμα...? Δυσκολη αποφαση...

Χτες το πρωι πηρα την αποφαση να το τελειωσω γιατι δεν αντεχα την κατασταση που επικρατουσε...τα θυσιασα ολα γιατι πανω απο την οικογενεια δεν μπορει να μπει κανεις...Εκλαψα, πονεσα, θυμωσα...δεν μπορουσα να σκεφτω πως θα αντεχα μακρια του...ενιωθα πολλα...στη σκεψη οτι δεν θα ξαναμιλησουμε, δεν θα μου στειλει μηνυμα κ ουτε θα μ αγκαλιασει τρελαινομουν...δεν μπορουσα να το αντιμετωπισω...

Οντως ο πρωτος χωρισμος ειναι ο χειροτερος κι ο πιο επώδυνος...Και το θεμα ειναι ο λογος που χωρισαμε....οχι γιατι το επιλεξαμε αλλα γιατι τ θελαν αλλοι...

Ειχα καταληξει στο συμπερασμα πως ποιος ο λογος να κανεις ονειρα και να παλευεις γ αυτα οταν παντα καποια στιγμη ο αλλος θα στα γκρεμισει και δεν θα σ αφησει να τα ζησεις...

Ο πονος μεγαλος αλλα τελικα πηρα μια αποφαση...Δεν θα το κανω για τα θελω και τα πρεπει των αλλων...θα παλεψω γ αυτην την αγαπη οσο κι αν κρατησει, κι ας ξερω πως δεν θα ναι για πολυ...θα βαλω τα δυνατα μου και κρυφα κατι θα κανω....

Αχχ...:΄(